Czy Mikołaj Kopernik był filozofem średniowiecznym? 

—

Spotkanie w aplikacji Microsoft Teams

—

Ten złożony obraz zaprezentowany przez NASA 21 września 2022 r. pokazuje trzy sąsiadujące ze sobą obrazy Neptuna. Od lewej zdjęcie Neptuna wykonane przez sondę Voyager 2 w 1989 r., Hubble’a w 2021 r. i Webba w 2022 r. W świetle widzialnym Neptun wydaje się niebieski z powodu niewielkich ilości metanu w jego atmosferze. Kamera Webba obserwowała Neptuna w bliskiej podczerwieni. Źródło.

Neptun – gazowy olbrzym, ósma, najdalsza od Słońca planeta w Układzie Słonecznym (półoś wielka wynosi 4,49506×10¹² m, czyli 30,047 au), czwarta pod względem średnicy i trzecia pod względem masy. Neptun jest ponad 17 razy masywniejszy od Ziemi i trochę masywniejszy od swojego bliźniaka, Urana, który ma masę prawie 15 razy większą od masy Ziemi. Krąży wokół Słońca w odległości około 30 razy większej niż dystans Ziemia-Słońce. Duża odległość od Słońca powoduje, że zewnętrzna atmosfera Neptuna jest jednym z najzimniejszych miejsc w Układzie Słonecznym; temperatura efektywna widocznej „powierzchni” planety to około −226,5 °C (46,6 K).

—

Neptun fascynuje badaczy od czasu jego odkrycia w 1846 roku. Znajduje się 30 razy dalej od Słońca niż Ziemia; Neptun krąży po orbicie w odległym, ciemnym regionie zewnętrznego Układu Słonecznego. W tak ekstremalnej odległości Słońce jest tak małe i słabe, że samo południe na Neptunie jest podobne do słabego zmierzchu na Ziemi.

Ta planeta jest określana jako lodowy olbrzym ze względu na skład chemiczny jej wnętrza. W porównaniu z gazowymi olbrzymami, Jowiszem i Saturnem, Neptun jest znacznie bogatszy w pierwiastki cięższe niż wodór i hel. Jest to łatwo widoczne w charakterystycznym niebieskim wyglądzie Neptuna na zdjęciach Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przy widzialnych długościach fal, spowodowanych niewielkimi ilościami gazowego metanu.

Kamera bliskiej podczerwieni Webba (NIRCam) rejestruje obiekty w zakresie bliskiej podczerwieni od 0,6 do 5 mikronów, dlatego Neptun nie wydaje się być niebieski. W rzeczywistości metan tak silnie pochłania światło czerwone i podczerwone, że planeta jest dość ciemna w tych długościach fal bliskiej podczerwieni, z wyjątkiem miejsc, w których na dużych wysokościach występują chmury. Takie chmury metanu i lodu są widoczne jako jasne smugi i plamy, które odbijają światło słoneczne, zanim zostanie ono pochłonięte przez metan.

Cienka jasna linia okrążająca równik planety może być wizualną sygnaturą globalnej cyrkulacji atmosferycznej, która napędza wiatry i burze na Neptunie. Atmosfera opada i ogrzewa się na równiku, a zatem świeci w podczerwieni bardziej niż otaczające, chłodniejsze gazy.

Orbita Neptuna wynosi 164 lata. Północny biegun, u góry zdjęcia, jest po prostu poza zasięgiem wzroku astronomów. W widoku Webba widoczny jest znany wcześniej wir na biegunie południowym, ale po raz pierwszy Webb ujawnił otaczające go ciągłe pasmo chmur położonych na dużych szerokościach geograficznych.

Webb uchwycił także siedem z 14 znanych księżyców Neptuna. Na tym obrazie Neptuna dominuje bardzo jasny punkt świetlny z charakterystycznymi gwiezdnymi kolcami dyfrakcyjnymi. Jednak to nie jest gwiazda. Jest to duży i niezwykły księżyc Neptuna, Tryton. Pokryty zamrożoną poświatą skondensowanego azotu Tryton odbija średnio 70 procent padającego na niego światła słonecznego. Na tym zdjęciu znacznie przyćmiewa Neptuna, ponieważ atmosfera planety jest zaciemniona przez absorpcję metanu w długościach bliskiej podczerwieni. Tryton krąży wokół Neptuna po niezwykłej orbicie wstecznej, co skłoniło astronomów do spekulacji, że ten księżyc był pierwotnie obiektem pasa Kuipera, który został przechwycony grawitacyjnie przez Neptuna.

_{Opracowano na podstawie New Webb Image Captures Clearest View of Neptune’s Rings in Decades.}