Hybryda sprzed pół wieku!

Samochody z napędem hybrydowym (spalinowo-elektrycznym), zwane popularnie hybrydami, to  nie jest wynalazek ostatnich lat. Samochody takie były budowane już na początku ubiegłego wieku. Za pierwszy taki samochód ( Lohner-Porsche Mixte Hybrid) uważa się konstrukcję Ferdynanda Porsche (1875-1951) z 1900 roku. Sprzedano 300 takich samochodów.

Później takie konstrukcje udoskonalano, ale sukces rynkowy odniosła dopiero Toyota, która w 1997 roku rozpoczęła masową produkcję modelu pod nazwą Prius. Sprzedaż  tego modelu w przełomowym 1997 roku wyniosła tylko  300 egzemplarzy, ale szybko rosła by w kwietniu 2008 roku osiągnąć pułap (łącznej sprzedaży)  jednego miliona samochodów. W historii samochodów hybrydowych wypominane są takie eksperymentalne modele jak Audi C3 100 Avant Duo z 1989 roku, którego wyprodukowano tylko 10 egzemplarzy, czy Volvo ECC – koncepcyjny model  zbudowany przez Volvo w 1992 roku.

Zupełnie wyjątkowo podawane są informacje o konstrukcjach hybrydowych wykorzystujących silnik spalania zewnętrznego zwany silnikiem Stirlinga. Wykorzystanie silnika Stirlinga w układzie napędowym samochodu nigdy nie wyszło poza samochody koncepcyjne. Problemem było to, że potrzebny był długi czas na rozgrzanie tego silnika przed rozpoczęciem jazdy oraz pojawiały się trudność przy zmianie prędkości samochodu, co przekładało się na drastycznie niską elastyczność  jazdy. Wadą też była zbyt duża waga silnika w stosunku do uzyskiwanej mocy. Dlatego spróbowano rozwiązania hybrydowego, w którym silnik Stirlinga napędzał prądnicę samochodu. Takie rozwiązanie pojawiło się w konstrukcji z 1968 roku. Wersja hybrydowa wykorzystała nadwozie Opla Kadetta. Prototyp został  wyprodukowany przez General Motors w 1969 roku. Istotna zaletą konstrukcji tego pojazdu była jego możliwość pracy na szerokiej gamie paliw.

Ten model samochodu został nazwany Stir-Lec I. Osiągał prędkość ok. 90 km/h, ale był jeszcze drugi model (XP-883) samochodu hybrydowego opracowanego przez General Motors. Model ten był bardziej udany. Miał nisko położony środek ciężkości i szeroki rozstaw kół,  a przy prędkościach do 16 km/h korzystał tylko z napędu elektrycznego. Kształtem przypominał późniejszego Chevroleta Vega i Forda Pinto.

Prędkość 97 km/h osiągał w 28 sekund (tak jak znany nam tzw. ,,maluch”, fiat 126p). Mgazyn ,,Popular Science”  z  lipca 1969 roku zapytywał: Czy nie byłoby wspaniale mieć samochód, który zmieniłby napęd elektryczny używany w mieście na benzynę do jazdy po autostradzie? Faktycznie był to poprzednik Toyoty. Prawdziwy Prius!