W imieniu Organizatorów zapraszamy na odczyt „Kariera naukowa Romana Witolda Ingardena” wygłoszony na 515. posiedzeniu Toruńskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Filozoficznego wpisuje się w obchody Roku Romana Ingardena.
- Prof. dr hab. Radosław Kuliniak – kierownik Zakładu Historii Nowożytnej w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, a także kierownik Centrum Badawczego Ingarden na wrocławskiej uczelni. Autor wielu monografii, przekładów i edycji tekstów źródłowych poświęconych nowożytnej filozofii niemieckiej i współczesnej filozofii polskiej. W zakresie filozofii niemieckiej prace profesora Kuliniaka dotyczą filozofii Immanuela Kanta, Christiana Wolffa, Mosesa Mendelssohna, Christiana Garvego i Johanna Heinricha Lamberta. W ostatnich latach kierowany przezeń zespół opracowuje naukowo i wydaje materiały źródłowe pozwalające na rekonstrukcję dziejów najnowszej filozofii polskiej: m.in. dwa tomy Lwowskich wykładów akademickich Kazimierza Twardowskiego, a także wiele tomów korespondencji najwybitniejszych polskich filozofów: Kazimierza Twardowskiego, Romana Ingardena Władysława Weryhy, Wincentego Lutosławskiego, Izydory Dąmbskiej.
- Prof. Kuliniak wraz z Mariuszem Pandurą napisał obszerną biografię intelektualną „Jestem filozofem świata” (Κόσμον φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893 – 1970). Część pierwsza: lata 1893-1938); druga część ukaże się w najbliższych dniach.
- Odczyt „Kariera naukowa Romana Witolda Ingardena” wygłoszony na 515. posiedzeniu Toruńskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Filozoficznego wpisuje się w obchody Roku Romana Ingardena.
[accordion]
[toggle title=”Jestem filozofem świata (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Część pierwsza: lata 1893–1938″ state=”closed”]
„Jestem filozofem świata” (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Część pierwsza: lata 1893–1938
Mariusz Pandura, Radosław Kuliniak
Życiorys Romana Ingardena przypomina dantejską wędrówkę z raju do piekła. W młodości uczeń znakomitych filozofów Twardowskiego i Husserla, studiował we Lwowie, Getyndze i Fryburgu. Wykształcenie i napisane prace uplasowało go w elitarnym gronie światowych fenomenologów. Przyjaźnił się z Edith Stein i inspirował jej myślą. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozpoczął pracę w lubelskich i toruńskich szkołach średnich, aby po uzyskaniu habilitacji przenieść się na Uniwersytet Lwowski. Wojna była czasem walki o przetrwanie własne i rodziny. Po wojnie następuje chyba najtrudniejszy okres, w którym Ingarden brał aktywny udział: walka o reaktywację ośrodków akademickich, czasopism i towarzystw filozoficznych, obronę autonomii polskiej filozofii i nauki oraz dorobku filozofii lwowskiej. Chronologiczny zakres dwutomowej biografii obejmuje lata 1893–1938 (tom I) oraz 1939–1970 (tom II). Praca napisana została w oparciu o materiały źródłowe, dokumenty archiwalne, biblioteczne i korespondencję, opatrzona została także niepublikowanymi dotąd zdjęciami.
[/toggle]
[toggle title=”Jestem filozofem świata (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Część druga: lata 1939–1970″ ]
„Jestem filozofem świata” (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Część druga: lata 1939–1970
Mariusz Pandura, Radosław Kuliniak
Druga część biografii Romana Witolda Ingardena Jestem filozofem świata obejmuje lata 1939–1970. Omawia ciekawy, ale także niełatwy etap w życiu filozofa. Wojna była czasem, w którym walka o przetrwanie własne i rodziny, pod dwiema okupacjami, stanowiła największe wyzwanie. Przebywał wówczas z rodziną we Lwowie, gdzie uczestniczył w tajnym nauczaniu. Po zakończeniu wojny nastąpiło zderzenie z komunistyczną rzeczywistością, zmagania o reaktywację ośrodków akademickich, czasopism i towarzystw filozoficznych, zabiegi o realizację kariery naukowej, obrona autonomii polskiej nauki oraz dorobku Szkoły Lwowskiej. W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, z inspiracji Adama Schaffa – pod pretekstem zwalczania „reakcyjnej” filozofii – marksiści zainicjowali kampanię przeciwko uczniom Kazimierza Twardowskiego, mającą na celu wyeliminowanie ich z życia akademickiego. Zadanie światopoglądowego prześladowania Ingardena powierzono jego byłemu uczniowi ze Lwowa, marksistowskiemu neoficie, Tadeuszowi Krońskiemu. Efektem tych działań było odsunięcie od nauczania akademickiego oraz zakaz publikacji. Ingarden, z gronem wykluczonych filozofów, skupił się na pracy redakcyjnej i tłumaczeniach w ramach „Biblioteki Klasyków Filozofii”. Powrócił do nauczania akademickiego dopiero w roku 1957. Pomimo niesprzyjających warunków dla naukowego rozwoju filozof napisał i opublikował wówczas bardzo ważne prace, m.in. Spór o istnienie świata, Studia z estetyki, Wykłady i dyskusje z estetyki, Z badań nad filozofią współczesną, Wstęp do fenomenologii Husserla, Wykłady z etyki i Książeczkę o człowieku.
(Od wydawcy)
[/toggle]
[/accordion]
- Fizyka a doświadczenie potoczne – Andrzej Łukasik - 16 grudnia 2024
- Koncepcja nauki Philipa Kitchera – Anna Starościc - 6 grudnia 2024
- Od Kopernika do kwantowej grawitacji. Debata Kopernikańska w Toruniu - 5 grudnia 2024
